Thoracale osteochondrose is zeldzaam in de klinische praktijk. Vroeger werd het vooral bij ouderen gediagnosticeerd, maar nu wordt het vaak ontdekt bij patiënten jonger dan 35 jaar. Vaker ontwikkelt pathologie zich bij vrouwen dan bij mannen. Deze degeneratief-dystrofische ziekte is moeilijk te diagnosticeren, aangezien ernstige symptomen pas in de latere stadia optreden.
Bovendien kunnen de symptomen van deze aandoening gemakkelijk worden verward met tekenen van een verminderde long- en hartfunctie. Deze ziekte kan niet zonder behandeling worden gelaten, omdat het kromming van de wervelkolom, de ontwikkeling van aanhoudend pijnsyndroom en andere complicaties kan veroorzaken die de kwaliteit van het menselijk leven negatief kunnen beïnvloeden.
Wat is thoracale osteochondrose?
In de internationale classificatie van ziekten heeft deze pathologische aandoening een ICD-10-code - M42. Thoracale osteochondrose komt veel minder vaak voor dan cervicaal of sacraal. Dit is geen toeval. Door de aanwezigheid van een stijve ribbenkast in dit deel van het lichaam is dit deel van de wervelkolom fysiologisch minder mobiel.
De thoracale regio bevat meer wervels dan de cervicale en lumbale, maar in dit deel van de wervelkolom zijn de schijven dunner. Deze anatomische kenmerken dragen bij aan een afname van de beweeglijkheid van dit deel van de wervelkolom, waardoor het minder vatbaar is voor letsel.
Echter, bij blootstelling aan een aantal ongunstige factoren kan osteochondrose ontstaan. In eerste instantie zijn er tekenen van schade aan één schijf, maar in de toekomst kunnen andere elementen bij het pathologische proces betrokken zijn. Naarmate de ziekte voortschrijdt, worden botelementen beschadigd, evenals de ligamenten en spieren die de wervelkolom ondersteunen.
Degeneratief-dystrofische processen in het thoracale gebied groeien langzamer. Het duurt vaak jaren voordat de vezelige ringen van beschadigde tussenwervelschijven zo erg vernietigd zijn dat uitsteeksels en hernia's ontstaan.
Ernstige klinische manifestaties treden op na een kritieke afname van de hoogte van de schijven en het bekneld raken van de wortels. Dit kan niet alleen leiden tot dorsago, dat wil zeggen kortdurende pijnaanvallen in het thoracale gebied, maar ook tot een schending van de innervatie van interne organen. Het is veel moeilijker om beknelde zenuwwortels die zich in dit gebied uitstrekken te behandelen.
Ontwikkelingsredenen
In de meeste gevallen treden spinale problemen niet plotseling op. Een ziekte als osteochondrose is in dit opzicht geen uitzondering. Deze pathologie, die de tussenwervelschijven aantast, is het resultaat van langdurige degeneratieve-dystrofische processen. In de meeste gevallen is het onmogelijk om precies te bepalen wat de ontwikkeling van de aandoening heeft veroorzaakt. De factoren die het optreden van osteochondrose van de thoracale wervelkolom kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
- aangeboren of verworven misvormingen van de wervelkolom;
- overgewicht;
- overbelasting van de wervelkolom tijdens de zwangerschap;
- infectieziekten;
- onderkoeling;
- stofwisselingsstoornissen;
- hormonale verstoringen;
- chronische stress;
- slechte gewoonten;
- bindweefselaandoeningen;
- dysplastische veranderingen;
- houdingsstoornissen;
- ongezonde voeding;
- blessures.
Detraining heeft een negatieve invloed op de conditie van de wervelkolom. Mensen die een zittende levensstijl leiden, hebben meer kans op osteochondrose op de borst. Bovendien dragen leeftijdsgerelateerde veranderingen en een vertraging van het metabolisme, die worden waargenomen bij patiënten ouder dan 55 jaar, bij aan het optreden van deze aandoeningen.
Genetische aanleg kan een factor zijn die de ontwikkeling van pathologie kan uitlokken. De genen die de voorwaarden creëren voor het optreden van osteochondrose in de borst, zijn nog niet geïdentificeerd, maar bij mensen met een familiegeschiedenis van gevallen van deze ziekte wordt de diagnose vaker gesteld.
Symptomen en tekenen
De kliniek van deze pathologische aandoening hangt af van het stadium van verwaarlozing van het proces, het niveau waarop de laesie van de tussenwervelschijf optrad en de leeftijd van de patiënt. In de vroege stadia van ontwikkeling zijn er geen specifieke symptomen, maar algemene symptomen kunnen periodiek optreden. Vaak manifesteert de ziekte zich in de beginfase van de ontwikkeling alleen bij het begin van koud weer of na fysieke overbelasting. De eerste manifestaties van de ontwikkeling van osteochondrose van het thoracale gebied zijn onder meer:
- snelle vermoeidheid;
- pijn en druk in de rug;
- spierspasmen;
- koude extremiteiten.
Naarmate de ziekte vordert, verslechtert de toestand van de patiënt. Er verschijnen pijn op de borst. Ze komen vooral vaak voor tegen de achtergrond van langdurig in één positie blijven of met plotselinge bewegingen. Bovendien kan een ernstig pijnsyndroom optreden bij het heffen van gewichten. Het draaien van de romp kan meer pijn veroorzaken. De aanwezigheid van osteochondrose wordt ook aangegeven door het optreden van doffe pijn in het gebied van de schouderbladen.
Vaak gaat osteochondrose van het thoracale gebied gepaard met het verschijnen van een abnormale buiging. In ernstige gevallen kan de patiënt een bult ontwikkelen. Bovendien kan deze ziekte het optreden van pijn veroorzaken tijdens diep ademhalen en uitademen.
Wanneer de zenuwwortels worden bekneld, is er vaak een gevoel van gevoelloosheid in de bovenste ledematen en de huid van het bovenlichaam. Door de schending van de innervatie en de bloedcirculatie verschijnt er een gevoel van kippenvel op de huid. Voeten en handen zijn altijd koud. Sensorische stoornissen in de extremiteiten kunnen aanwezig zijn. In vergevorderde gevallen kan deze ziekte leiden tot het optreden van symptomen van schade aan andere organen als gevolg van een schending van hun innervatie. In de laatste fasen van het proces kan het volgende verschijnen:
- intercostale neuralgie;
- stoelgangstoornissen;
- opgeblazen gevoel;
- brandend maagzuur en misselijkheid;
- jeuk en branderig gevoel in de voeten;
- schendingen van het voortplantingssysteem;
- astma-aanvallen.
Naarmate de pathologie vordert, neemt het arbeidsvermogen van een persoon af. Lichamelijke activiteit wordt tot een minimum beperkt. Deze aandoening kan in de toekomst voorwaarden scheppen voor het ontstaan van ernstige complicaties. Het risico op pathologische fracturen neemt toe. Kromming van de wervelkolom leidt tot compressie van de organen in de borst.
Bij een ongunstig beloop gaat de ziekte verder met overtreding van de hartspier en een afname van het longvolume. Meestal gaan dergelijke ernstige complicaties gepaard met wijdverspreide osteochondrose, waarbij meerdere tussenwervelschijven tegelijk worden aangetast.
Graden van thoracale osteochondrose
De bestaande classificatie verdeelt het ontwikkelingsproces van deze pathologische aandoening in 4 graden. Elk van hen wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een aantal veranderingen in de structuur van de tussenwervelschijven, wervels en andere elementen die dit deel van de wervelkolom vormen.
Eerste graad
In de eerste graad van pathologie zijn er geen uitgesproken klinische manifestaties, maar specifieke veranderingen in de structuur van de tussenwervelschijven kunnen al worden onthuld met een uitgebreide diagnose. De vezelige ring, die minder vocht en voedingsstoffen ontvangt, verliest geleidelijk zijn elasticiteit. Er ontstaan vaak microscheuren op de weefsels, waarin de nucleus pulposus wordt uitgeperst. Verplaatsing van schijven in het wervelkanaal is mogelijk. Er worden uitsteeksels gevormd. Er zijn geen tekenen van breuk van de annulus fibrosus.
Tweede graad
Met de overgang van de ziekte naar de tweede graad worden de eerste klinische manifestaties waargenomen. Patiënten ervaren af en toe pijn en andere neurologische symptomen. Bij het stellen van een specifieke diagnose kunnen tekenen worden gedetecteerd van een afname van de elasticiteit van de weefsels die de annulus fibrosus vormen. Het kraakbeen wordt erg dun, wat leidt tot een verhoogd risico op hernia's. Er is een afname van de hoogte van de tussenwervelschijven, waardoor de structuren van de wervelkolom abnormale mobiliteit krijgen.
Derde graad
In de derde fase worden veranderingen in de structuur van de schijven zo uitgesproken dat de eerste tekenen van kyfose of scoliose verschijnen. Vaak breekt in dit stadium van het proces de beschadigde annulus fibrosus. Dit fenomeen gaat gepaard met het verlaten van de nucleus pulposus voorbij de schijf. Een zich vormende hernia kan, afhankelijk van de richting van het uitsteeksel, de zenuwwortels of het ruggenmerg samendrukken. Er treden ernstige pijn en neurologische aandoeningen op. De beweeglijkheid van de wervelkolom neemt toe, waardoor er voorwaarden ontstaan voor blessures en breuken.
Vierde graad
Met de overgang van pathologie naar de vierde graad van ontwikkeling is de structuur van de tussenwervelschijven zo erg verstoord dat ze geen waardeverminderingsfunctie meer vervullen. De annulus fibrosus en nucleus pulposus verliezen hun elasticiteit. Deze elementen beginnen te verstarren. Door een schending van de amortisatiefunctie van de schijven lijden de wervels, die te zwaar worden belast.
Aan de randen van de wervels grenzend aan de beschadigde schijf beginnen osteofyten, dat wil zeggen botgroei, snel te groeien. De omliggende ligamenten zijn betrokken bij het pathologische proces. Ze verliezen hun elasticiteit en ondersteunen de wervelkolom niet meer goed. Bovendien wordt in dit stadium van de ontwikkeling van het pathologische proces het werk van het spierapparaat verstoord.
Een diagnose stellen
Als er tekenen van deze aandoening optreden, heeft de patiënt een consult nodig bij een neuroloog en orthopedisch chirurg. Eerst voert de arts een uitwendig onderzoek uit en verzamelt hij een anamnese. Laboratoriumtests die vaak worden voorgeschreven bij de diagnose van deze ziekte, omvatten bloed- en urinetests. Er worden röntgenfoto's gemaakt om informatie te verkrijgen over de aanwezigheid van defecten in de structuur van de wervelkolom. Dit onderzoek onthult:
- het verlagen van de schijfhoogte;
- gekartelde randen van elementen;
- hernia;
- verandering van wervellichamen;
- vorming van osteofyten enzovoort.
Om de gebreken in de structuur van de schijf te verduidelijken, wordt een discografie toegewezen. Met deze studie kunt u de ongelijke contouren van de nucleus pulposus identificeren, de mate van schijfvernietiging en afname van de weefseldichtheid beoordelen. CT en MRI worden vaak gedaan voor een betere visualisatie. Aangezien de klinische manifestaties van thoracale osteochondrose vergelijkbaar zijn met de symptomen van ischemische hartziekte, wordt elektrocardiografie vaak voorgeschreven om deze aandoeningen te differentiëren.
Behandelingsopties
Deze pathologische aandoening vereist een complexe behandeling. Allereerst zijn patiënten geselecteerde medicijnen die symptomatische manifestaties helpen elimineren en de voeding van de tussenwervelschijven verbeteren. Medicatie dient te worden aangevuld met fysiotherapie en oefentherapie. Als aanvulling kunt u enkele folkremedies gebruiken. Daarnaast wordt aanbevolen om een specifiek dieet te volgen.
Medicijnen
Bij ernstig pijnsyndroom wordt de patiënt aangeraden zich aan bedrust te houden. Dit vermindert de intensiteit van de pijn. Om ongemak te elimineren, worden vaak analgetica en NSAID's voorgeschreven. Als het pijnsyndroom zich te intens manifesteert, kunnen blokkades nodig zijn. Vaak worden glucocorticosteroïden voorgeschreven om pijn bij deze ziekte te elimineren.
Chondroprotectors worden voorgeschreven om de voedings- en waterverzadiging van de tussenwervelschijven te verbeteren. In sommige gevallen worden krampstillers en spierverslappers voorgeschreven in korte cursussen. Deze medicijnen helpen bij het verlichten van spierspasmen. Indien nodig worden diuretica voorgeschreven om oedeem van de weke delen te elimineren. Om de conditie van de zenuwuiteinden die aan compressie worden blootgesteld te verbeteren, heeft de patiënt vitamine B nodig.
Fysiotherapie en massage
Fysiotherapie en massage zijn de belangrijkste componenten van de behandeling van osteochondrose, maar ze kunnen alleen worden gebruikt na onderdrukking van de symptomen. Goed geselecteerde oefeningen helpen de longventilatie te verbeteren en het spierkorset dat de wervelkolom ondersteunt te versterken.
Allereerst moeten alle nodige oefeningen worden geleerd onder begeleiding van een oefentherapie-instructeur. In de toekomst kan de patiënt thuis oefeningen doen. Mensen met deze aandoening kunnen worden geadviseerd om lessen in het zwembad te volgen.
Massage helpt spierhypertonie te elimineren en de voeding van de weke delen te verbeteren. Zodat de procedures geen schade toebrengen, moeten ze worden uitgevoerd door een specialist. In de meeste gevallen wordt een klassieke massage uitgevoerd, waarbij het probleemgebied achtereenvolgens wordt gewreven, gladgemaakt en geknepen. Acupressuur en segmentale massage kunnen een groot voordeel zijn. Deze technieken hebben betrekking op de impact op pijnpunten. Ze helpen de bloedcirculatie en lymfedrainage te verbeteren. In de meeste gevallen is het voldoende dat patiënten de procedures 2-3 keer per week uitvoeren.
Acupunctuur
Bij deze methode worden naalden op delen van het lichaam van de patiënt geplaatst. Met deze methode kunt u spierspasmen en pijn snel elimineren. Acupunctuurprocedures moeten in deze kwestie door een professional worden uitgevoerd. Als een specialist dit doet, is de procedure vrijwel pijnloos. Acupunctuur is gecontra-indiceerd voor mensen die lijden aan oncologische ziekten, psychische stoornissen. Het wordt niet aanbevolen om deze methode voor de behandeling van osteochondrose te gebruiken in aanwezigheid van ernstige ontstekingsprocessen.
Manuele therapie
Manuele therapie helpt om de juiste anatomische positie van de wervels te herstellen. Bovendien helpt deze methode om de intensiteit van pijn en spierspasmen te verminderen. Dit effect helpt om het ligamenteuze apparaat te herstellen. Dergelijke procedures kunnen de ontwikkeling van deze pathologische aandoening vertragen. De duur van de manuele therapie wordt individueel voor de patiënt gekozen.
Post-isometrische relaxatietechniek
Post-isometrische ontspanningsprocedures zijn een speciale techniek waarbij alle spieren rond de wervelkolom worden aangespannen en vervolgens worden ontspannen.
Dergelijke oefeningen moeten worden uitgevoerd onder toezicht van een specialist die de juistheid van de beweging en de ernst van de spierspanning kan beoordelen. Met deze methode kunt u snel pijn elimineren en de normale spier- en ligamentfunctie herstellen.
Folkmedicijnen
Het is onmogelijk om osteochondrose alleen met folkremedies te behandelen, omdat een dergelijke aanpak het verloop van de ziekte kan verergeren. Het is het beste om verschillende formuleringen op basis van kruiden en andere natuurlijke ingrediënten te gebruiken als aanvulling op traditionele therapieën. U moet de aanbeveling van een arts krijgen over de wenselijkheid om deze of gene volksremedie te gebruiken voordat u ermee begint.
Knolselderij
Aangenomen wordt dat goed gekookte knolselderij helpt om kraakbeen te verzadigen met voedingsstoffen en water. Om dit product te bereiden, moet 1 wortel grondig worden gehakt en 1 liter kokend water worden gegoten. Je moet de compositie minimaal 8 uur vasthouden. Na deze tijd moet u het product zeven en 1 theelepel nemen. 3 maal daags voor de maaltijd.
Zonnebloemwortel
Voor de behandeling van osteochondrose van de cervicale wervelkolom wordt vaak een afkooksel van zonnebloemwortel gebruikt. Om dit product te bereiden, heb je ongeveer 1 kopje gehakt plantaardig ingrediënt nodig, giet 3 liter water. Het mengsel moet 3-5 minuten worden gekookt. Daarna moet het middel worden afgekoeld en gedurende meerdere dagen in de vorm van thee worden ingenomen. Om de smaak van de drank te verbeteren, kun je er honing aan toevoegen. Het is beter om de rest van het geneesmiddel in een thermoskan te bewaren.
Thuiszalf
Een eenvoudige zelfgemaakte zalf kan worden gebruikt om te wrijven met osteochondrose. Om dit product te bereiden, moet u ongeveer 150 g varkensvet in een waterbad smelten. Daarna moet er 2 eetlepels in worden ingevoerd. l. natuurlijke was.
De compositie moet minimaal 20 minuten worden gekookt. Daarna moet 1 eetlepel aan het verwarmde mengsel worden toegevoegd. l. spar olie. Het product moet nog eens 20 minuten worden gekookt. Ten slotte wordt 2-3 minuten voordat u de container van het vuur haalt, 1 eetlepel in het mengsel gedaan. l. ammoniak. De voltooide compositie moet in potten worden verdeeld. Bewaar zelfgemaakte zalf in de koelkast.
Voeding voor osteochondrose op de borst
Patiënten die lijden aan osteochondrose van het thoracale gebied hebben een uitgebalanceerd dieet nodig. Er moet voldoende eiwitrijk voedsel in de voeding worden opgenomen. Het is raadzaam om regelmatig gerechten te consumeren die een grote hoeveelheid chondroïtine bevatten, inclusief aspic van vis, gelei, enzovoort. Het is absoluut noodzakelijk om gefermenteerde melkproducten, groenten en fruit in het dieet te introduceren. Gerechten moeten worden gestoomd of gebakken. Vet en gefrituurd voedsel moet worden vermeden. Het is raadzaam om voedsel in kleine porties te nemen, maar vaak. Dit voorkomt overeten.
Verergering: wat te doen?
In de acute periode van het ziektebeloop is het wenselijk om de activiteit tot een minimum te beperken. Vermijd indien mogelijk houdingen waarin het pijnsyndroom verergert. Eerste hulp bij verergering van osteochondrose omvat het gebruik van geneesmiddelen die de ernst van oedeem, ontsteking en pijn verminderen. De patiënt wordt geadviseerd om in bed te rusten. Het is aan te raden om in deze periode een spaarzaam dieet te volgen. Pas na het wegnemen van de klachten kunt u beginnen met oefentherapie en fysiotherapie.
Voorspelling
Nu kan deze ziekte alleen in de vroege stadia van ontwikkeling worden genezen. Bij late diagnose is de therapie gericht op het elimineren van symptomen en het verbeteren van de mobiliteit van de wervelkolom. In sommige gevallen is een chirurgische behandeling vereist. Met een geïntegreerde benadering van therapie kan een persoon die aan deze pathologie lijdt een volwaardige levensstijl leiden zonder pijn en andere neurologische aandoeningen te ervaren.
Preventie
Om de ontwikkeling van deze pathologische aandoening te voorkomen, wordt aanbevolen om plotselinge gewichtheffen te vermijden. Je moet je altijd kleden voor het weer en onderkoeling vermijden. Om osteochondrose te voorkomen, moet men bovendien hypodynamie bestrijden en de houding volgen. Als onderdeel van de preventie van deze pathologie, wordt aanbevolen om goed te eten en uw gewicht zorgvuldig te controleren.