Waarom is er pijn in het heupgewricht?

Het optreden van pijn in het heupgewricht moet zeker alarmeren, omdat dit de grootste botverbinding is zonder welke het loopproces onmogelijk is. Het handhaaft het evenwicht, herverdeelt het lichaamsgewicht tussen de wervelkolom en de onderste ledematen. Wanneer de functie van het heupgewricht wordt aangetast, neemt de kwaliteit van leven van de patiënt onmiddellijk af en neemt zijn fysieke activiteit af.

Als u pijn in het heupgewricht voelt, moet u de oorzaak achterhalen. Pijnbehandeling hangt af van de pathologie waarvan het een symptoom is. Complexe maatregelen en strikte naleving van de aanbevelingen zullen helpen om van de ziekte af te komen en de motorische activiteit van het gewricht te behouden.

Verstoring van het heupgewricht maakt het onmogelijk om actief te bewegen. Verminderde functionaliteit beperkt de patiënt in termen van onafhankelijke beweging en prestaties.

Dus wat zijn de oorzaken van zo'n onaangenaam ongemak in het heupgewricht en hoe kan het thuis worden behandeld? Laten we proberen het uit te zoeken.

Oorzaken

Pijn in het heupgewricht kan om verschillende redenen optreden: door schade aan het gewricht zelf, zowel rechts als links, evenals aan de botten, kraakbeen of ligamenten die ernaast liggen. Gevoelloosheid en bewegingsbeperking door de hele heup gaan vaak gepaard met een pijnlijk symptoom.

Ziekten van het heupgewricht kunnen op elke leeftijd voorkomen, maar hebben meestal betrekking op ouderen. Als er pijn optreedt, is het raadzaam om een huisarts te raadplegen, deze zal een eerste onderzoek voorschrijven en u adviseren naar welke arts u moet gaan.

De meest voorkomende oorzaken van heuppijn zijn:

• dislocaties;
• breuken;
• infectieuze ontsteking of artritis;
• degeneratieve veranderingen of osteoartritis (coxartrose);
• aseptische necrose van de heupkop;
• ontsteking van de periarticulaire zak (bursitis);
• niet-infectieuze ontsteking bij auto-immuunziekten van het bindweefsel;
• periode van zwangerschap.

De prevalentie van pijnsyndroom in deze lokalisatie neemt toe met de leeftijd. Als bij jongeren onder de 18 jaar pijn in het heupgewricht wordt gevonden bij 8-10%, dan is dit voor mensen van middelbare leeftijd 20-30%. Op de leeftijd van 50-59 jaar heeft al 40% hier last van, en bij ouderen - van 50 tot 60%. Vrouwen hebben meer kans op dit lokalisatiepijnsyndroom dan mannen.

volgens leeftijd

Pathologische aandoeningen die typisch zijn voor verschillende leeftijdsgroepen die pijn in het heupgewricht veroorzaken:

1. Volwassenen en Senioren. Artrose (coxartrose), verwondingen en misvormingen van het gewricht, drukken op het acetabulum.
2. Kinderen en adolescenten. Ziekte van Perthes, voorbijgaande synovitis, verworven varusmisvorming, tuberculeuze laesies, verwondingen en misvormingen van het gewricht.
3. Pasgeborenen en zuigelingen jonger dan 1 jaar. Congenitale dislocatie van de heup, gevolgen van generieke epifyse, acute purulente artrose, aangeboren varusmisvormingen.

Bursitis

De belangrijkste tekenen van bursitis:

• met de ontwikkeling van de ziekte, het optreden van rugpijn;
• verhoogd ongemak bij het bewegen van het been;
• verhoogde pijn na langdurig zitten, rugpijn;
• scherpe en brandende pijn, vooral wanneer u 's nachts op uw zij ligt, die zich uitstrekt over het gehele oppervlak van de dij.

Als er een infectie binnenkomt, kan purulente bursitis optreden, die wordt gekenmerkt door acute pijn in het heupgewricht. Voor dit type bursitis is een kenmerkend symptoom het onvermogen om het been volledig te strekken. Wanneer erop wordt gedrukt, wordt een stevigheid gevoeld, die zich over het grote oppervlak van de dij kan verspreiden. Misschien het optreden van rugpijn.

Artrose (coxartrose)

Coxartrose is gebaseerd op degeneratieve (vernietiging) en dystrofische (ondervoeding) processen in het heupgewricht. Als gevolg hiervan houdt het gewricht op zijn functies uit te voeren - de bewegingen van de benen worden verstoord. Het kan een onafhankelijke ziekte zijn of zich ontwikkelen met secundaire schade aan het gewricht (tumor in het bot). Op oudere leeftijd ontwikkelt coxartrose zich opnieuw na een heupfractuur.

Afhankelijk van de ernst van de veranderingen die zich in het gewricht hebben voorgedaan, zijn er 3 stadia van coxartrose.

• In stadium 3 hindert pijn in het heupgewricht patiënten zelfs in rust, 's nachts. Duidelijke kreupelheid, die het gebruik van een wandelstok dwingt.
• In stadium 2 van coxartrose begint de pijn uit te stralen naar de lies, de binnenkant en de voorkant van de dij, vaak dalend naar de knie. Ze verschijnen na de gebruikelijke dagelijkse belasting, maar in rust storen ze zich niet.
• Stadium 1 wordt gekenmerkt door pijn in het heupgewricht die optreedt bij overmatige inspanning: traplopen met een last in de handen, meer dan 2-3 kilometer lopen, hardlopen. Pijnsensaties verdwijnen na een korte rustperiode.

De keuze van methoden voor de behandeling van artrose van het heupgewricht hangt af van de ernst van de veranderingen die in het gewricht zijn opgetreden. 1 en 2 graden van de ziekte kunnen in de regel conservatief worden behandeld. Ontstekingsremmende medicijnen, chondroprotectors, medicijnen die de bloedcirculatie in het gewricht verbeteren, fysiotherapie en therapeutische oefeningen worden voorgeschreven. De laatste fase wordt alleen behandeld met behulp van operaties.

Gebroken heup

Een veel voorkomende blessure, vooral bij oudere mensen met zwakke botten. Deze aandoening wordt gekenmerkt door hevige pijn, onvermogen om bewegingen in het gewricht te maken.

In dit geval is ziekenhuisopname noodzakelijk voor een goede behandeling, aangezien een heupfractuur vaak gecompliceerd wordt door een infectieus proces, bijvoorbeeld bacteriële artritis, enz. De toevoeging van ontsteking schaadt de genezing van fracturen aanzienlijk en draagt bij aan onjuiste botfusie.

Dislocatie van het heupgewricht

Meestal is het een gevolg van verkeersongevallen, en komt het ook voor tijdens vallen en verschillende arbeidsongevallen.

Klinische manifestaties bij dislocatie: ondraaglijke acute pijn, bijna absolute bewegingsmoeilijkheden van de onderste ledematen, met schade aan de zenuwuiteinden, de gevoeligheid van de voet en het enkelgewricht gaat verloren. Bij bilaterale dislocatie van het gewricht worden symptomen uitgedrukt in de vorm van claudicatio intermittens, of de zogenaamde "eendengang".

Het is de moeite waard om een concept te benadrukken als aangeboren heupdislocatie, gediagnosticeerd bij pasgeborenen. Deze aandoening is een gevolg van de onderontwikkeling van het acetabulum, waardoor de kop van het dijbeen buiten zijn grenzen valt, waardoor een dislocatie ontstaat.

Subluxatie

Dit is een onvolledig verlies van contact tussen de heupkop en het acetabulum. De persoon voelt geen scherpe pijn, motorische activiteit is enigszins beperkt, maar onaangename sensaties zijn constant aanwezig.

reuma

Een systemische aandoening van het bindweefsel, vergezeld van schade aan de gewrichten en het hartklepapparaat. Het ontwikkelt zich vaker bij meisjes en jonge vrouwen na keelpijn door streptokokken.

Ongeveer twee weken na de ziekte treedt hevige pijn op in grote gewrichten, die geleidelijk afnemen en verdwijnen. Reuma veroorzaakt geen blijvende schade aan de gewrichten, het grootste gevaar is de ontwikkeling van verworven hartafwijkingen.

Artritis

Artritis komt vooral veel voor bij ouderen. Hoe ouder iemand is, hoe meer processen er in zijn gewrichten kunnen plaatsvinden. Ongemak verschijnt in de benen en de liesstreek, krampen kunnen worden gevoeld aan de voorkant van de dij en zelfs tot aan de knie. Symptomen zijn erger bij lopen en rusten op het been. Het opstaan vanuit een zittende positie wordt moeilijk, dit veroorzaakt hevige pijn in het heupgewricht.

Meestal neemt de malaise 's ochtends toe, maar met fysieke activiteit neemt deze af. Maar bij overmatige belasting nemen onaangename sensaties toe en verschijnen stijfheid in bewegingen. De behandeling is afhankelijk van de diagnose, meestal worden ontstekingsremmende medicijnen, oefentherapie en hormonale medicijnen voorgeschreven.

infecties

Infectieuze artritis kan worden veroorzaakt door virussen zoals griep, stafylokokken, streptokokken en andere . . . In dergelijke gevallen ontwikkelt de ziekte zich snel. Koorts begint, zwelling wordt waargenomen in het gebied van het aangetaste gewricht. Acute pijn in het heupgewricht wordt waargenomen bij beweging en zelfs bij het aanraken van het getroffen gebied.

Een iets andere symptomatologie wordt waargenomen bij tuberculeuze artritis, die meestal het heupgewricht aantast. In dit geval laat de ziekte zich geleidelijk voelen. In het begin begint een persoon last te krijgen van een lichte pijn tijdens het lopen, uitstralend naar het been - het middelste deel van de dij of knie. Naarmate de ziekte vordert, wordt de heup in alle richtingen beperkt in beweging, het getroffen gebied zwelt op.

tendinitis

Ontsteking van de pezen, of tendinitis, treft meestal mensen die worden blootgesteld aan veel regelmatige lichaamsbeweging. Meestal zijn dit atleten. Opgemerkt moet worden dat deze ziekte soms onmerkbaar verloopt, vooral als de patiënt de belasting van het heupgewricht vermindert. En omgekeerd, bij te actieve bewegingen en zware lasten, wordt de pijn erg sterk.

Behandeling van tendinitis wordt uitgevoerd met ontstekingsremmende geneesmiddelen - niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen kunnen worden voorgeschreven.

Welke arts behandelt?

De hulp van deze artsen kan nodig zijn als u pijn in het heupgewricht heeft:

• reumatoloog;
• Traumatoloog of orthopedist;
• Fysiotherapeut;
• Neuroloog.

De specialist zal een onderzoek en onderzoek van de patiënt uitvoeren, een uitgebreid onderzoek voorschrijven.

Diagnostiek

Laboratorium- en instrumentele onderzoeksmethoden:

1. Röntgenonderzoek en echografie. Ze zijn de gouden standaard voor bijna alle ziekten van het heupgewricht.
2. Algemene bloedanalyse. Het geeft de mogelijkheid om de algemene toestand van het lichaam te beoordelen.
3. Biochemische bloedtest en specifieke markers van reumatologische aandoeningen.
4. Urine onderzoek. De urinekleur, hoeveelheid, helderheid en dichtheid worden bepaald. Daarnaast zijn eiwit, glucose en bilirubine belangrijke indicatoren.
5. Morfologisch onderzoek van biopsiemonsters. Het wordt gebruikt om de structuur van het ingenomen materiaal te bestuderen, vooral vaak in gevallen van vermoedelijke oncologische aandoeningen van het skelet.
6. CT-scan. Maakt het mogelijk om het gewricht, botweefsel in verschillende projecties te visualiseren, om de dichtheid ervan te bepalen.
7. Magnetische resonantie beeldvorming. Rendert in dunne lagen lichaamsweefsel in elk vlak.
8. osteoscintigrafie. Met de introductie van osteotrope radiofarmaca wordt de toestand van de bloedstroom in het botweefsel en de intensiteit van metabolische processen gevisualiseerd.

Let op de afname van de gewrichtsmobiliteit. Onthoud of de ziekte gepaard ging met koorts, hoofdpijn, lokale hyperemie, oedeem en andere lokale manifestaties. Wees niet bang om de aandacht van een specialist te vestigen op de mogelijke oorzaken van de ziekte. Beschrijf in detail alles wat je dwars zit.

Hoe wordt heuppijn behandeld?

Wat te doen als er pijnlijke symptomen worden gevonden in het gebied van het heupgewricht? Het bekken is immers een belangrijke schakel in het bewegingsapparaat. En als er ernstige pijnen zijn, moet u onmiddellijk contact opnemen met een specialist. Hij zal helpen bij het diagnosticeren en identificeren van de oorzaak van het probleem. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe effectiever de behandeling zal zijn.

Als u vermoedt dat milde pijn gepaard gaat met lichte verwondingen of gewrichtsoverbelasting, kunnen de volgende maatregelen worden genomen:

• vermijd stress op het pijnlijke gewricht, houd het kalm;
• neem een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel;
• tijdens het slapen is het raadzaam om op de gezonde kant te liggen.

Medicamenteuze behandeling bestaat uit een complexe inname van medicijnen in verschillende richtingen:

1. Hondoprotectors, mineraal- en vitaminecomplexen.
2. Spierverslappers die de spasmen verminderen die optreden bij pijn.
3. NSAID's en steroïden. Steroïde medicijnen worden alleen voorgeschreven bij ernstige symptomen.
4. Middelen om de microcirculatie te verbeteren. Ze verlichten oedeem en hypoxische manifestaties in het getroffen gebied.
5. Diuretica om zwelling in het ontstoken gebied te verminderen.

Fysiotherapeutische maatregelen zijn ook van groot belang bij de behandeling van aandoeningen van de heupgewrichten. Ze worden uitgevoerd na het verwijderen van acute ontsteking en hevige pijn. Elektroforese heeft zich goed bewezen, met behulp waarvan een hoge concentratie aan medicijnen direct in het getroffen gebied kan worden gecreëerd.

Een progressieve methode wordt beschouwd als lasertherapie, die pijnstillende, resorptie- en ontstekingsremmende effecten heeft. Magnetotherapie, diode-dynamotherapie en phonophorese van geneesmiddelen worden ook met succes gebruikt.